4 mei 1940: zij wonen als protestanten in een Roomsch land.

4 mei 1940 schrijft Jacob Keller  over zijn familie die in Budel woont en daar als protestanten niet met katholieken trouwen, zodat de kinderen nog niet gehuwd zijn:

Een zuster van mijn moeder, Maaike geheten, trouwde indertijd met Willem van Ooijen en toog met hem naar Budel. Beide zijn reeds lang dood. Maar deze Lambert was een zoon van een broer van oom Willem. Van zelve waren we goed met hem bekend want we gingen wel logeeren te Budel en ontmoetten hem dan steeds bij tante Maaike.

Lambert van Ooijen is laat getrouwd. Hij is nu 72 en zijn vrouw 57 jaar. Zij heben 8 kinderen. 5 zoons en 3 dochters. En zij wonen daar als protestanten in een Roomsch land. Er zijn maar eenige gezinnen protestant en dan de marechaussees en de commiezen(?). Toch is er een kerk en een dominee. En nu staat dat gezin er weer net voor als het voorgeslacht. De traditie, van eeuwen terug, verbedt hun, zich met de Roomschen te vermengen. ’t Gevolg is dat er voor ’t geheele gezin nog niet één verloofd of getrouw d is. Zij moeten net als indertijd trachten een vrouw in den vreemde te zoeken. en om een vrouw te vinden die hun volgen wil in dat Roomsche land, die den aard en de gewoonten van dat land wil en moet aannemen, behalve ’t geloof, dat is een probleem. Ja, tante Maaike deed het. Kreeg gelukkig geen kinderen. Vermoedelijk achtte zij haar kansen hier verkeken. Door dat haar huwelijk kinderloos bleef, heeft tante Maaike de strijd tegen ’t Roomsche geloof, eigenlijk niet beleefd. Wel, had zij steeds Roomsche meiden en knechten. Maar verder had ze er niet mee te maken. Maar met een gezin met kinderen, dan komt ’t er op aan. En waarom eigenlijk, ’t Is niet ’t geloof van Luther dat hun afkeerig maakt maakt van de Roomsche kerk, want ze zijn van geslacht op geslacht ultra modern. Mij dunkt, ik gaf ’t fort maar over. Ik liet mijn kinderen maar Roomsch worden als ze daar door de liefde toe zouden komen. Staat ’t Roomsche geloof niet dichterbij Christus dan de ultra modernen?

Maar nu genoeg, misschien al wel te veel over Budel. Om op ’t alledaagsche terug te komen, toen we Budel verlieten, ’s avonds half 7 begon ’t te buien.